Depozyt zabezpieczający – co to jest? Jak go obliczyć?

Na rynku Forex dzięki dźwigni finansowej możemy obracać kapitałem większym niż posiadany, co wiąże się zarówno z możliwością osiągania wysokich zysków, jak i strat inwestycyjnych. Jednak żeby w ogóle móc zająć pozycję, musimy wpłacić na swoje konto inwestycyjne depozyt zabezpieczający. Podpowiadamy, jak w prosty sposób go obliczyć, jeśli broker nie podaje takich informacji.

Z rynkiem instrumentów pochodnych, do których należą m.in. kontrakty CFD, wiąże się wiele charakterystycznych pojęć. Jednym z nich jest depozyt zabezpieczający (margin). Co to takiego?

Co to jest depozyt zabezpieczający? Jak działa?

Pod tym wyrażeniem kryje się minimalna kwota wymagana do otwarcia i utrzymania pozycji. Stanowi ułamek wartości nominalnej całej inwestycji.

Broker blokuje ją na rachunku inwestora na poczet rozliczenia zawartej transakcji. Depozyt zabezpieczający jest bowiem swego rodzaju gwarancją wypłacalności tradera udzielaną przez firmę inwestycyjną drugiej stronie umowy (kupującemu / sprzedającemu) lub samej tej firmie inwestycyjnej (w modelu market-maker). A tym przecież jest kontrakt na różnicę kursową. Identyczne rozwiązanie stosuje się też m.in. w handlu kontraktami terminowymi.

Wynika to z faktu, że na Foreksie obowiązuje zasada gry o sumie stałej. Innymi słowy: zysk jednej strony (np. obstawiającej wzrost) oznacza stratę drugiej (obstawiającej spadek) i odwrotnie.

Depozyt zabezpieczający ściśle wiąże się z dźwignią finansową, czyli mechanizmem umożliwiającym inwestorowi zajęcie dużo większej pozycji niż wynikałoby to z posiadanego przez niego kapitału bez konieczności angażowania środków własnych. Przykładowo przy dźwigni 10:1 mając 1000 zł, można zająć pozycję o wartości 10 razy większej (10.000 zł).

Istnieje zależność, że im większy lewar, tym mniejszy depozyt zabezpieczający i odwrotnie. Jednocześnie im bardziej zmienny instrument, tym większej blokady wymaga broker. To przekłada się na wielkość dźwigni.

Każda kolejna pozycja zawarta przez tradera u danego brokera powiększa zablokowaną kwotę i pomniejsza pulę wolnego kapitału. Oznacza to, że w razie niewystarczających środków pod kolejny depozyt zawarcie następnej transakcji będzie niemożliwe do czasu zamknięcia którejś z istniejących pozycji lub wpłacenia na rachunek nowych pieniędzy.

Rodzaje depozytów zabezpieczających

Wyróżnia się dwa rodzaje depozytów zabezpieczających:

Właściwy (minimalny)

To minimalna kwota na koncie wymagana przez brokera od inwestora do otwarcia i utrzymania pozycji na danym instrumencie finansowym. Na podstawie depozytu właściwego określa się wielkość dźwigni.

W przypadku spadku wartości środków na koncie poniżej depozytu minimalnego firma inwestycyjna wysyła traderowi wezwanie (ang. margin call) do jego uzupełnienia w określonym czasie. Jeśli do tego nie dojdzie, nastąpi automatyczne zamknięcie pozycji po aktualnej cenie i rozliczenie transakcji.

Wstępny

Stosowany przez niektórych brokerów w przypadku bardziej zmiennych instrumentów. Stanowi dodatkowe zabezpieczenie wypłacalności inwestora. Depozyt wstępny jest większy niż minimalny. Nakładając dodatkowe wymagania kapitałowe na tradera, firma inwestycyjna ogranicza ryzyko związane z jego wypłacalnością.

Jak obliczyć depozyt zabezpieczający?

Część brokerów automatycznie wylicza wielkość depozytu zabezpieczającego po zdefiniowaniu przez tradera parametrów transakcji. To ułatwia zarządzanie kapitałem i planowanie kolejnych ruchów. Inne firmy udostępniają w ramach swoich platform tradingowych lub na stronach internetowych specjalne kalkulatory pozwalające na obliczenie depozytu zabezpieczającego.

A jeśli żadna z tych funkcjonalności nie jest dostępna? Świadomy inwestor powinien umieć samodzielnie ustalić wielkość potencjalnej blokady pod rozważaną pozycję.

Najlepiej pokazać to na przykładzie. Załóżmy, że na parze EUR/USD otwieramy pozycję o wielkości 10 tys. jednostek przy dźwigni 30:1 (maksymalnej przewidzianej przez interwencję produktową KNF dla rynku Forex w przypadku inwestora detalicznego – zob. Decyzję KNF[UŻ1] ). Depozyt zabezpieczający wyniesie więc 3,33 proc. i będzie opiewać na 333 EUR lub równowartość w innej walucie.

Oznacza to, że wielkość depozytu zabezpieczającego jest odwrotnie proporcjonalna do wielkości dźwigni. Iloczyn tych dwóch wielkości daje 100. Czyli przykładowo: dźwignia 10:1 przekłada się na depozyt 10 proc. (10 x 10), dźwignia 20:1 – depozyt 5 proc. (20 x 5), a dźwignia 25:1 – depozyt 4 proc. (25 x 4).

Wyliczenie kwoty blokady wymaga więc pomnożenia depozytu wyrażonego w procentach przez wielkość zajmowanej pozycji. Przykładowo zainwestowanie 5000 zł przy dźwigni 5:1 będzie wiązać się depozytem 1000 zł (5000 x 0,2).

Uwaga! W przypadku brokerów stosujących prowizję od zleceń do wielkości depozytu zabezpieczającego należy dodać jej wartość. Dopiero wtedy będziemy mogli zająć pozycję.

Ryzyko związane z depozytem zabezpieczającym

Należy wiedzieć, że stosowanie depozytu zabezpieczającego nie chroni inwestora przed stratami. W skrajnie niekorzystnym scenariuszu, czyli gdy cena instrumentu w krótkim czasie mocno zmieni się w kierunku przeciwnym do obstawianego przez tradera, może to oznaczać utratę całego kapitału ulokowanego na rachunku u danego brokera.

Dlatego do inwestowania z wykorzystaniem dźwigni finansowej należy podchodzić ostrożnie. Rozważny inwestor powinien na rynku Forex obracać tylko tym kapitałem, którego utrata nie będzie dla niego bolesna. Oczywiście niezbędna jest również wiedza o mechanizmach rządzących rynkiem – nigdy nie należy inwestować środków w instrumenty, których konstrukcji lub sposobu działania nie rozumiemy.

Powyższa informacja stanowi publikację handlową i jest upowszechniana w celu promocji usług świadczonych przez Ava Trade EU Ltd.