Arsenał narzędzi analizy technicznej obejmuje m.in. wskaźnik siły relatywnej. Inwestor może wykorzystać go na kilka sposobów. Wyjaśniamy, czym jest RSI, jak go wyliczyć i stosować w praktyce.

Do wyznaczenia odpowiedniego momentu na zajęcie pozycji służy m.in. analiza techniczna. Polega ona na badaniu przebiegu wykresu, na którym szuka się określonych schematów, oraz danych o wolumenie.

Oprócz tego można posiłkować się szeregiem wskaźników. Do najczęściej używanych przez traderów należy RSI.

RSI – co to za wskaźnik? Jak działa i do czego służy?

Co to jest RSI? Pod tym skrótem kryje się wskaźnik siły relatywnej (ang. relative strength index). Jako że jego wartość może wahać się od 0 do 100, należy on do grupy oscylatorów (wskaźników oscylacyjnych).

RSI to miara, którą trader wykorzysta na kilka sposobów. Służy ona do:

  • generowania sygnałów do zajęcia pozycji,
  • określania siły i fazy trendu,
  • wyznaczenia tempa i zakresu ruchów cenowych.

W pewnych sytuacjach ma także wartość predykcyjną. Może informować o nadchodzącym odwróceniu trendu.

W klasycznym podejściu preferowanym przez twórcę RSI Johna Wellesa Wildera siłę relatywną oblicza się dla interwału 14-dniowego. Niekiedy jest to 9 lub 21 dni. Zatem teoretycznie wskaźnik RSI nadaje się do swing tradingu, czyli handlu w średnim terminie.

Stosowanie wskaźnika RSI dla zbyt krótkich okresów (np. 3 dni) może generować fałszywe sygnały. Natomiast przesadne wydłużenie przedziału czasowego w analizie (np. do 40 dni) sprawi, że wykres się wygładzi, czyli nie dostarczy zbyt wielu sygnałów. Zatem im krótszy interwał, tym większa zmienność oscylatora (szerszy zakres zmian) i odwrotnie.

Każdy inwestor zainteresowany tą metodą powinien metodą prób znaleźć optymalny dla siebie interwał, dla którego oscylator RSI będzie generować odpowiednią liczbę sygnałów, w tym akceptowalny odsetek sygnałów fałszywych. Przy czym wiele zależy tu od fazy rynku oraz specyfiki badanego aktywa.

Jak obliczyć wskaźnik RSI? Wzór i przykład

Nazwa wskaźnika RSI nawiązuje do sposobu jego wyliczania. Najważniejszą zmienną we wzorze jest bowiem stosunek średniej wartości wzrostów do średniej wartości spadków cen zamknięcia jakiegoś instrumentu z wybranego okresu.

Wzór na obliczenie siły relatywnej wygląda następująco:

  • RSI = 100 – 100 / (1 + RS)

RS jest wspomnianą relacją średnich wzrostów (a) do średnich spadków cen zamknięcia (b) z określonego przedziału czasowego. Zatem RS = a / b.

Przyjmując, że RS to 4, RSI wynosi 80 [100 – 100 / (1 + 4)]. Przy RS na poziomie 0,5 wskaźnik siły relatywnej wynosi nieco ponad 33.

Wszystko wygląda dość skomplikowanie. Na szczęście współczesne platformy handlowe wyliczają wskaźnik RSI automatycznie. Umożliwiają również modyfikowanie interwału oraz poziomów granicznych poszczególnych stref. Pozwalają też na zobrazowanie na jednym wykresie przebiegu ceny jakiegoś instrumentu i jego siły względnej. Dzięki temu inwestor łatwiej przeprowadzi analizę i wyciągnie wnioski.

Jak interpretować wartości RSI?

Wskaźnik RSI ma kilka kluczowych poziomów i trzy strefy:

  • 0 – duże prawdopodobieństwo zmiany trendu na wzrostowy,
  • do 30 – strefa wyprzedania; walor może być niedowartościowany, co może zwiastować odbicie, czyli wzrost ceny,
  • 30-70 – strefa neutralna,
  • powyżej 70 – strefa wykupienia; walor może być przewartościowany, co stwarza ryzyko korekty (spadku),
  • 100 – duże prawdopodobieństwo zmiany trendu na spadkowy.

Skąd takie poziomy? Wynika to z faktu, że przez większość czasu rynek znajduje się w fazie neutralnej.

Jak wykorzystywać wskaźnik siły relatywnej? Przykładowe strategie dla inwestorów

Wskaźnik siły względnej można używać w handlu dowolnymi instrumentami finansowymi, zarówno tymi klasycznymi jak akcje, jak i bardziej ryzykownymi jak kontrakty CFD i kryptowaluty. Aczkolwiek zawsze należy traktować go jako jedno z wielu narzędzi analizy technicznej – jej uzupełnienie, a nie wyznacznik podjęcia decyzji.

Innymi słowy: jego odczyty powinno się zweryfikować innymi metodami filtrowania danych. Warto też przeprowadzić testy wsteczne, czyli sprawdzić prawdziwość odczytów na bazie rzeczywistych danych z przeszłości.

Samo wejście w strefę przegrzania (poniżej 30 i powyżej 70) nie powinno być traktowane jako sygnał do zajęcia pozycji odwrotnej do kierunku podążania wykresu. Tak można interpretować dopiero powrót do strefy neutralnej, czyli ponowne wejście do niej ze strefy wykupienia (sygnał sprzedaży) lub wyprzedania (sygnał zakupu).

Stosowanie wskaźnika RSI – metoda dywergencji

Druga metoda używania wskaźnika RSI bazuje na odmiennym sposobie kształtowania się lokalnych szczytów i dołków na wykresach cenowym i oscylatora. W uproszczeniu: co innego wskazuje cena, a co innego – wskaźnik. Mówimy wtedy o dywergencji.

Może mieć ona charakter:

  1. Negatywny (niedźwiedzi)

Na wykresie cenowym wypadają kolejne szczyty, ale siła relatywna maleje. Kolejny wierzchołek RSI przypada powyżej 70, ale nie przebija poprzedniego szczytu (lub robi to nieznacznie). Zapowiada to spadki kursu. Inwestor chcący zarobić może więc zamknąć pozycję długą i otworzyć krótką, czyli grać na zniżki.

  1. Pozytywny (byczy)

Notowania idą w dół, ale RSI rośnie. Kolejny dołek RSI przypada poniżej 30, ale nie pogłębia poprzedniego (lub robi to nieznacznie). Taki układ poprzedza wzrosty. Inwestor chcący zarobić może więc zająć pozycję długą.

Dywergencja będzie więc zapowiedzą zmiany tendencji. Jeśli wykres RSI i cenowy podążają w tym samym kierunku, można to odczytać jako potwierdzenie trendu.

Należy uważać na dywergencję w trendzie bocznym. Dlaczego? Im dłużej on trwa, tym szybciej następuje później wybicie i przejście wskaźnika siły względnej do skrajnej strefy. Jednak nie musi to oznaczać sygnału do zamknięcia pozycji.

Powyższa informacja stanowi publikację handlową i jest upowszechniana w celu promocji usług świadczonych przez Ava Trade EU Ltd.

Otwórz konto! Lub wypróbuj demo